ناگفته های دل های خسته

امشب در لابلای بغض فروخورده شب به یک نکته مهم پی بردم و آن اینکه :

کلیدهای کیبورد هنوز دوستم دارند . 

تنها کسان من که مهربانانه دستانم را لمس می کنند

آنها همیشه با من بوده اند .

چه امروز که تنهایم و چه دیروز که تنها نبودم .

دوستانی دارم آرامش بخش تر از لحن صدای پرندگان بهاری

که گهگاهی سراغی می گیرند و می روند تا در اعماق ابهامات زندگی گم شوند

اما کلیدها همچنان یار صمیمی من هستند.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: